การปฐมนิเทศของเราเริ่มที่หอคอย เรามาพบคุณครูที่ปรึกษา ครูโกล์ด ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเราเดินเข้าไปผ้าม่านสีรุ้งของครูได้หายไปแล้ว และถูกแทนทีด้วยผ้าม่านสีขาวแทน
แล้วครูคนใหม่ของเราก็เดินเข้ามา เธอจ้องมองและประเมินเราอย่างห่างๆ
แล้วเธอก็แนะนำตัวเอง
“ราชินีขาว” แต่เพราะเธอเป็นครูของเราเธอจึงอยากให้เราเรียกเธอว่า “ครูราชินีขาว” ฟังดูแปลกๆหน่อยแต่เป็นเรื่องปกติจากราชวงศ์ในWonderland
เธอถามว่าเรามีอะไรจะถามไหมและเรียก “สาวน้อยกับรองเท้าสุดสวยและเศษดินในเล็บ”
แอชลินน์ เอลล่าชะงักเล็กน้อย จะหาว่าฉันว่าเธอก็ไม่ได้นะ
คือฉันชอบแอชลินน์นะและเราทุกคนก็รู้ว่าเธอชอบธรรมชาติมาก แต่เธอควรทำความสะอาดให้เรียบร้อยหลังจากที่เธอใช้เวลาทั้งเช้าในป่าต้องมนต์
เพราะยังไงเธอก็คือซินเดอเรลล่าคนต่อไป
“เอ่อ ครูราชินีขาวคะ ครูโกลด์ไปไหนคะ”
“เป็นคำถามที่ดี!” แต่แล้วเธอก็ได้แต่นิ่งงันไปสักพักใหญ่
ฉันยกมือขึ้น “ครูรู้ไหมคะว่าเธออยู่ไหน” ฉันไม่เคยเห็นครูคนไหนโกรธฉันเพราะฉันพูดไม่ถูกมาก่อนเลย ครูบอกว่าครูจะปรับฉันตกขอแค่ครูรู้ว่าฉันชื่ออะไร ฉันไม่เคยอายขนาดนี้มาก่อนเลย
โชคดีที่ฉันพึ่งไบรเออร์ได้ “นี่ แอปเปิ้ล”
ตอนที่กำลังจะออกจากห้อง เธอเรียกฉันแล้วโยนผมของฮอลลี่ออกไปนอกหน้าต่าง
ดวงตาของเธอโตมากด้วยความตื่นเต้น “ไปชอปปิ้งกันเถอะ”
ฉันลังเลนิดหน่อย แต่ไบรเออร์พูดได้ตรงประเด็น “มันก็เหมือนกันทุกปีแหละ
เราไม่ได้โดดเรียนสักหน่อย” แล้วเราก็พาตัวเองหนีออกนอกหน้าต่างเหมือนกับเจ้าหญิง
Our Orientation tour always began in the Tower with our royal adviser, Professor Gold. However when we walked in, Professor Gold's beautiful jeweled rainbow drapery was gone! Instead there was an endless white tapestry, and from it, our new teacher appeared. She appraised us, and gazed off in the distance. She introduced herself as "Her Majesty The White Queen", but since she was our teacher, she wanted to be called "Mrs. Her Majesty The White Queen". A little weird, but that's to be hexpected from Wonderland royalty. She asked if we had any questions, and called on "the lovely girl with fabulous shoes and dirt under her nails."
Ashlynn was a bit stunned. Can't say I blame her. I mean I love Ashlynn Ella and we all know she's a nature girl, but she should have cleaned up after spending the morning in the enchanted forest. She is the next Cinderella, after all.
"Um, Mrs. Her Majesty The White Queen, where is Professor Gold?"
"An excellent question!" But then she just absently stared for an awkward amount of time.
I raised my hand, "Do you know where she is?" I've never seen a teacher get so offended because I didn't address her properly. She said she would fail me if she only knew who I was. I've never felt so embarrassed.
Fortunately I can always count on Briar, "Psst! Apple!" As the class was leaving, she hung back, and tossed a considerable length of Holly's hair out the window. She had that impulsive look in her eye, "Let's go shopping." I was hesitant, but Briar made a great point, "The tour's the same every year. It's not like we're ditching class." We made our escape for some much needed princess time.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น