ปกติแล้วฉันไม่คิดว่าการร้องไห้ในที่สาธารณะจะน่ารักตรงไหน
แต่ในกรณีที่ต้องเข้าห้องครูใหญ่แล้วฉันจะถือว่าเป็นข้อยกเว้นแล้วกัน
ฉันร้องไห้หนักมาก แต่ครูใหญ่ก็ใจดีเหมือนทุกที
ครูปลอบฉันและอธิบายว่าเขาตกใจแค่ไหนที่ฉันแหกกฎ เขาบอกเขาเข้าใจว่าการเป็นเด็กมันเป็นยังไง
แต่แล้วน้ำเสียงครูก็จริงจังขึ้น “แต่เธอเลือกเวลาจะแหกกฎได้ไม่ดีเลยนะ
ครูไม่สามารถอนุญาตให้นักเรียนคนเด่นเป็นแบบอย่างในการทำตัวต่อต้านในปีแห่งการสาบานตนนี้หรอกนะ
ครูเกรงว่ามันจะมีคนทำตาม”
น้ำตาคลอนัยน์ตาฉันเมื่อครูใหญ่หันไปทางหน้าต่าง “เธอถูกปลดออกจากตำแหน่งประธานนักเรียน และจะแต่งตั้งคุณดัชเชส สวอนแทนเธอ ครูขอโทษด้วย”
นี่ไม่จริงใช่ไหม! ถ้าฉันโดนปลดจากตำแหน่งประธานนักเรียน
ฉันไม่กล้าสู้หน้าคุณพ่อคุณแม่แน่ๆ ฉันพยายามทำให้ทุกอย่างดีขึ้น“หนูยอมทำทุกอย่างค่ะ”
ครูใหญ่ถอนหายใจออกมา “มีอยู่อย่างนึง ราเวน ควีนดูเหมือนจะไม่พอใจในชะตาของเธอมาก
ซึ่งทำให้ครูไม่สบายใจ ในฐานะอีวิลควีน การยอมรับชะตาของเธอนั้นสำคัญมาก
เธอพอจะมีทางช่วยไหม”
เรื่องนี้ทำให้ฉันช๊อคมาก ราเวนเป็นผู้หญิงที่น่ารัก
และฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะไม่อยากเป็นอีวิลควีนคนต่อไป
ถ้าฉันอ่านใจครูใหญ่กริมม์ได้ถูกต้องล่ะก็
เขาต้องกลัวว่าราเวนจะไม่ยอมเดินตามชะตาแน่ๆ และถ้าราเวนไม่ทำจริงๆ
เธอจะต้องหายไปจากความทรงจำ ไม่ใช่แค่เธอทำตัวเองเสี่ยง มันรวมทั้งฉัน
แดริ่งและคนอื่นๆอีก
ฉันรู้แล้วว่าฉันต้องทำอะไร “ครูคะ หนูขอย้ายไปอยู่หอห้องเดียวกับราเวนอย่างเป็นทางการค่ะ”
ครูใหญ่ยิ้มออกมาและบอกว่าฉันยังได้เป็นประธานนักเรียน
ตอนนี้ฉันมีเรื่องที่ต้องทำแล้วนั่นคือช่วยราเวน ควีน บางคนอาจคิดว่ามันแปลกที่เจ้าหญิงจะเป็นเพื่อนกับแม่มดร้าย
แต่ถถ้าฉันช่วยให้ราเวนเห็นทางสว่างได้ล่ะก็ มันคุ้มนะ แต่นั่นก็ต้องดูกันต่อไป
Usually I don't consider it charming to cry in public. But in the case of being sent to the Headmaster's office, I'll make an exception. I broke down in tears, but the Headmaster was kind as always. He calmed me down, and explained that while he was shocked I broke the rules, he understood what it was it was like to be young.
But his tone quickly became very serious, "However, you picked a poor time to behave out of character, your grace. I cannot allow our star student to set an example of rebelliousness on the year of her Legacy Day. I'm afraid there must be consequences."
Tears welled up in my eyes as Headmaster Grimm turned to the window, "You are officially removed from your position as head of the Royal Student Council. I shall appoint Ms. Duchess Swan in your place. I'm sorry."
This couldn't be happening! If I got kicked off the Royal Student Council, no way I could face my parents. I pledge to let me make up for my mistake, "I'll do anything."
He visibly sighed, "There is one thing. It has come to my attention that Raven Queen may be unhappy with her destiny. As the Evil Queen, it is important that she embraces her legacy. Can you think of anything to help?"
This was a shock. Raven was a sweet girl, but I never imagined her not wanting to be the next Evil Queen. If I was reading Headmaster Grimm right, he's afraid she wouldn't pledge her destiny. And if she didn't, she was in danger of vanishing from memory! Not only was she endangering herself, but she also put the destinies of me, Daring and so many others in danger.
I knew what I had to do, "Sir, I formally request a transfer to room with Raven Queen."
Smiling, Headmaster Grimm said I was still head of the Royal Student Council. I had a new quest - to save Raven Queen. Some people may have thought it odd for a princess to be friends with an evil sorceress, but if I could help Raven see the light it would all be worth it. But that's a story for another day.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น