เราถูกแบ่งออกเป็นหลายกลุ่ม พวกRoyalไปที่หอคอย
แมดดี้กระโดดไปที่กลุ่มที่ชอบเล่นสำเนียงของครูรัมเพิลสติลส์กิน
ไม่ต้องสงสัยเลบว่าเธออยากเรียนมนต์หรือยาเจ๋งๆหรือเปล่า ฉันอยู่กลุ่มเดียวกับ
เจ้าหญิงแห่งวอนเดอร์แลนด์
ลิซซี่ ฮาร์ทส์และตัวร้ายคนอื่นๆ ซึ่งรวมถึงกอบลินและออร์คชื่อมอคกี้และรักซี่
ที่จ้องมองฉันตาแป๋วเลย น่าอึดอัดชะมัด! ครูแบดวูล์ฟขนดกและน่ากลัวของเราคำรามออกมาว่า “ตามฉันมา”
เขาพาเราไปยังห้องเก็บหม้อที่เปียกชื้นที่ที่เราจะเรียนการปรุงยา
ฉันได้ยินกอบลินและออร์คกระซิบกัน พวกเขายังจ้องมองฉันอยู่!
ตลอดการเดินพวกเขาไม่หยุดมองฉันเลย จนมาถึงห้องใต้ดินที่ลึกที่สุด ฉันก็ทนไม่ไหว
“หยุดจ้องมองฉันสักที!”
กอบลินปรบมือด้วยความดีใจ “เธอโกรธเยี่ยมไปเลยใช่ไหมล่ะรักซี่?” รักซี่คิดเล็กน้อย “โกรธ!”
“นั่น...”ครูแบดวูล์ฟพูดขึ้น “ไม่ดีเลยนะ”
ฉัพยายามจะขอโทษแต่ครูก็พูดต่อ “เธอเริ่มต้นได้ดี แต่นี่ยังไม่เปิดเทอมเลยนะ” ฉันต้องป่วยตายแน่
They split us into story groups for our yearly tour. The "Royals" were escorted to their damsel-in-distress tower. Maddie skipped to Professor Rumpelstiltskin's group of quirky characters, no doubt to learn wicked awesome things like riddles and potions. I was grouped with the Wonderland Princess Lizzie Hearts and other "villains", including a goblin and ogre named Mocky and Rugsy, who stared at me like I was a famous spellebrity. Royally uncomfortable! Our scary, hairy professor Mr. Badwolf snarled, "You will follow me."
He took us down to the dank, musky confines of the cauldron room, where we would learn the toil and trouble of poison making. I heard the goblin and ogre whispering. They were still staring at me! Throughout the tour, they would not stop eyeballing me. By the time we got down to the deepest dungeon, I lost it.
"STOP STARING AT ME!"
The goblin gleefully clapped. "Isn't her fury magnificent, Rugsy?" Rugsy bellowed his thoughts, "FURY!"
"That," Mr. Badwolf growled, "was quite a huff and a puff." I tried to stammer an apology, but he continued, "You're off to a good start. But class hasn't started yet, your evilness." I thought I was going to be sick.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น