ฉันตื่นขึ้นเพราะเสียงเคาะ
ฉันเคาะกลับไป “พร้อมไม่พร้อม ฉันไปละนะ!” ฉันตามเสียงเคาะกลับไปยังห้องสมุด
นี่ต้องเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่ฮันเซลและเกรเทลเดินตามเศษขนมปังแน่
I awoke to the
sound of knocking. I knocked back "Ready or not, here I come!"
I followed the knocking back to the library. This must be how Hansel and Gretel
felt following the breadcrumbs!
เมื่อฉันเดินผ่านห้องทำงาน
ฉันชนกับกำแพงเข้า แต่มันเป็นกำแพงที่มีประตูลับ! ฉันเคาะ “ฉันเจอเธอแล้วนะ ให้ฉันเข้าไปได้แล้ว”
When I went past
the back office, I hit a wall. But it was a secret door wall! I knocked, "I
found you, now let me in."
ดั่งสายฟ้า
ฉันเดินทางจากห้องสมุดของโรงเรียนไปยังเขาวงกตที่มีแต่หนังสือเก่าๆฝุ่นเกาะ ในเสียงเคาะดังขึ้นมาก
จากห้องหนึ่งไปอีกห้องหนึ่ง ฉันหมุนไปวนมา จนสุดท้ายก็ไปอยู่ในห้องๆหนึ่งที่หนังสือถูกวางอย่างกระจัดกระจาย
และชายแก่ไว้เคราคนหนึ่งนั่วอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา
และลองจินตนาการดูสิว่าฉันตกใจขนาดไหนตอนที่เขาพูดออกมาเป็นภาษาปริศนา
With a FLASH, I
went from the school library to a maze filled with dusty old books. The
knocking was much louder in here. Hallway after hallway, I twisted, wound and
rounded, until finally I walked into an office with books scattered all over,
and a bearded old man knocking on his desk. And imagine my surprise when he
spoke Riddlish!
“ตบสองทีทำให้คัน
จนแปรปรวนและตึงตัง”
*แปล:
ดีใจจริงๆเลย ในที่สุดก็มีคนได้ยินเสียงเคาะเรียกของฉัน
"Tapping
two-ways trickle down, unto too fickle upside frown!"
*Translation:
"I'm so happy! Someone finally heard my knocking call!"
ฉันยิ้ม “อัศวินขาว แสงอรุณ สถานที่ ใบหน้า ฉันมีไหม”
*แปล: สวัสดีค่ะ คุณชื่ออะไรคะ
I grinned, "White
knight, sunshine; a place, a face, I have mine?"
*Translation:
"Hello, what's your name?"
“บนยอดมงกุฎ
เสียงนกหวีดและสายน้ำ หนังสือแสนเศร้าแต่ไม่เพียงฝันไป”
*แปล: อ่า เธอต้องเป็นลูกสาวของแมดแฮทเตอร์แน่ๆ!
ฉันเป็นหัวหน้าบรรณารักษ์ ไจล์ส กริมม์
"Atop a
crown, a whistle, steam! A book so sad but does not dream!"
*Translation:
"Ah, you must be the daughter of the Mad Hatter! I'm the Master Librarian,
Giles Grimm."
บรรณารักษ์กริมม์ถูกสาปด้วยมนต์คำพูด
และถูกขังอยู่ในห้องของเทพนิยายที่หายไป
ตอนนี้เขากำลังตามหามนต์ที่จะคลายคำสาปของเขา มันทำให้ฉันคิดได้...ราเวนรู้เรื่องเวทย์มนต์นี่! ฉันบอกเขา แต่เขาดูกังวลมาก คนส่วนใหญ่ก็กังวล เธอคงคิดว่าลูกสาวของอีวิลควีนคงจะเก่งเรื่องเวทย์มนต์
แต่มนต์ของเธอมักจะให้ผลตรงกันข้าม
และผู้คนก็มักคิดว่าเธอร้ายเพียงเพราะรู้ว่าแม่ของเธอเป็นใคร
Librarian Grimm was
cursed with a babble spell and locked in the Vault of Lost Tales. Now he's
searching for the spell to break the curse. Then it dawned on me... Raven knows
about spells! I told him, but he looked worried. Most people do. You'd think
the daughter of the Evil Queen would be good at magic, but her spells usually
backfire. That, and people assume she's mean just because of who her mom is.
“เธอนิสัยดีมากเลยนะคะ” ฉันบอกเขาไป “เธอไม่อยากจะเป็นอีวิลควีนเลยด้วยซ้ำ”
"She's
really nice," I reassured him, "She doesn't even want to be
the Evil Queen."
ทันใดนั้น
บรรณารักษ์กริมม์ก็ลุกขึ้นออกจากเก้าอี้ของเขาทันทีและบอกว่าฉันต้องพาราเวนมาเจอเขา
เขามีเร่องที่ต้องบอกเธอ
Suddenly Librarian
Grimm shot out of his chair, and said that I must bring Raven to him. He had
something to tell her.
ฟาร์ร่าห์ชอบที่เธอเป็นคนสมถะ และเมื่อแอชลินน์ตั้งใจจะไม่เดินตามชะตาของเธอ เธอก็ไม่ต้องขอสิ่งใดจากฟาร์ร่าห์ พวกเธอจะเป็นเพื่อนแท้ไปชั่วนิรันดร์
