ฉันชอบเวลาเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น
อย่างที่ฉันอยากให้คุณบรรณารักษ์มาช่วยแต่เธอกลับส่งเสียง “ชู่วว” ใส่ฉัน ฉันจึงได้แต่กรีดหนังสือ สารานุกรมมอนสเตอร์และประวัติศาสตร์ของหมู่บ้านต่างๆและอสูรที่ทำลายมันเล่น
แต่มันน่ารำคาญมากกว่าจะมีประโยชน์ และในตอนที่ฉันกำลังจะล้มเลิกความตั้งใจในการหา
ฉันก็ได้ยินเสียงเคาะดังเข้ามา มีบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับมัน
มันไม่ใช่เสียงเคาะที่บอกว่า “นี่ๆ ฉันอยู่ที่ประตูแล้วนะ” ไม่ มันฟังเหมือน “หาฉันให้เจอ ถ้าทำได้” ฉันชอบ การเล่นซ่อนหา! และฉันก็ชอบมุกก๊อกๆด้วย
นี่คือแพกเกจคู่ที่ยอดเยี่ยมที่สุด! และตอนที่ฉันจะเริ่มออกไปหา
คุณบรรณารักษ์ก็ไล่ฉันออกจากห้องสมุด ไม่มีปัญหา “เจอกันพรุ่งนี้นะ” ฉันเคาะตอบ
I love when the
unexpected happens! Like I expected the librarian to help, but all she did was
"shush" me. So I flipped through the Encyclopedia of
Monsters, and History of Villages & Beasts that Destroyed Them,
but they were more disturbing than helpful. Right when I was going to give up,
I heard a knocking coming from the distance. There was something familiar about
it. It wasn't a knock that said "Hello, I'm at the door." No,
it was more like "Find me, if you can." I LOVE
hide-and-go-seek! I also love knock-knock jokes. This was two goodies wrapped
into one! Just as I was about to start, the librarian kicked me out. No
problem. "See you tomorrow," I knocked back.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น